Güllerbahcesi
SITEMIZE BEDAVA ÜYE OLUN HER TÜRLÜ BILGIDEN SIZDE YARARLANIN IYI EGLENCELER

Join the forum, it's quick and easy

Güllerbahcesi
SITEMIZE BEDAVA ÜYE OLUN HER TÜRLÜ BILGIDEN SIZDE YARARLANIN IYI EGLENCELER
Güllerbahcesi
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

eylül sunun dogum hikayesi

Aşağa gitmek

yeni eylül sunun dogum hikayesi

Mesaj tarafından GurbetGuzeli Ptsi 11 Ocak 2010, 23:27

Merhabalar

Sürekli olarak internet sitelerinde doğum hikayelerini okumaktan büyük zevk alırdım. Hep hayalimde günün birinde benimde kendi hikayemi paylaşmak vardı. Ta ki bugüne kadar…

Eşimle 22.01.2006 günü evlendik. İlk 2 sene hem birbirimizi tanımak hem de biraz kendi kendimize kalıp evliliğimizin tadını çıkarmak için çocuk istemedik, 3.sene artık bir çocuğumuz olsun dedik. Ancak korunmama rağmen 1 sene çocuğum olmadı. Tam umudu kesip doktora gitmeye karar verdiğim bir anda (04.01.2009) hamile olduğumu öğrendim. O gün midem sürekli bulanıyordu, eşime hamile olabileceğimi söyledim ancak o gün misafirimiz olduğu için hemen gidip test yaptıramamıştım, ayrıca daha önceki aylarda da sürekli hüsrana uğradığımız için acele etmek istemiyor, birkaç gün daha beklemek istiyorduk. Ancak içime doğmuştu sanki ve ben akşam saat 21:00 e kadar zor dayandım, eşime en yakın hastaneye gidip tekrar test yaptırmak istediğimi söyledim. Eşimde beni kırmadı ve daha önceki aylardaki gibi tekrar hastaneye gidip kan testi yaptırdım. Test sonucunu çıkana kadar, ertesi gün işe gideceğim için yakınlarda bir yerde kuaföre giderek saçımı yaptırmaya karar verdim. Ben saçımı yaptırırken eşim habersiz hastaneye gidip sonucu almış gelmiş. Saçım yapılırken eşim beni dışarıya çağırdı ve elinde içinde test sonucu olan zarf vardı, adeta gözleri gülüyordu. Hemen zarfı aldım ve içine baktım, daha önceleri günüm geciktiğinde sürekli hamile olduğum düşüncesiyle her ay test yaptırmıştım ama sonuç hep negatif oluyordu, zarfın içindeki sonuca baktım pozitif yazıyordu ve ben o anda sanki bu dünyadan başka bir evrene gidip geldim. Anlamsız bir şekilde sonuca bakarken gözlerimden dökülen yaşlarla birlikte eşime sarılıp hüngür hüngür ağladım. Yediklerim ve içtiklerime çok dikkat ederek 9 ayı tamamladım. Bu arada kontrollerimde test yaptırdığım hastaneye gidiyordum. Ancak hastanenin tüm kadın doğum uzmanlarına muayene olmama rağmen hiçbirini beğenmedim.

8.ayıma kadar ismini Eren koymayı düşündüğümüz erkek olacağını sandığımız bebeğimin, doktorumu değiştirdiğimde kız olacağını öğrendik. Ve yeniden isim aramaya başladık ve en sonunda Eylül ayında doğacağı için kızımın ismini Eylül olarak karar verdik. Hamileliğim boyunca toplam 20 kilo almıştım ve hep başından beri normal doğum düşünüyordum, son 3 hafta kala işyerinden doğum iznine ayrıldım ancak 3 hafta geçti halen kızım gelmemişti, Artık 4.hafta kontrole gittiğimde zamanının dolduğunu doktorum daha fazla bebeği riske atmak istemediğini belirterek bir sonraki kontrolde suni sancıyla normal doğum veya sezaryen için güne karar verilmek üzere eve gittim.

Pazartesi günü tekrar kontrolüm vardı ancak Pazar günü sabaha karşı karnımda hafif üşütmüşüm gibi ağrılar olmaya başladı ve bu dakikalar ilerledikçe daha da şiddetlenmeye başladı. Hastane evime çok yakın olduğu için acele etmiyordum. Tuvalete gittiğimde artık nişan gelmiş olduğunu gördüm ve hemen eşimi bebeğin artık gelmek istediğini söyleyerek uykudan kaldırdım. Beraberce hastane çantasını alıp hastaneye gittik. Sabah saat 7:00 gibi hastanedeydik ancak Pazar olduğu için kendi doktorum yoktu, nöbetçi bir doktor vardı. Muayene olduğumda doktor, normal doğum yapamayacağımı anlatarak beni sezaryene hazırladılar. Ancak benden birkaç dakika önce gelen başka bir hamile kadının suyu azaldığı için benden önce onu sezaryene aldılar. Benim ilerleyen dakikalarda sancılarım sıklaştığı için artık dayanamıyordum. 1 saat boyunca sancı çektikten sonra sonunda beni sezaryene aldılar. Annem babam ve kız kardeşim de hastaneye gelmişlerdi. Ameliyathaneye götürmek üzere beni sedyeye yatırdılar, eşime ve aileme baka baka sedyeyle ameliyathaneye geldim. Mezbaa gibi soğuk bir yerdi, üşümeye ve artık sancılarımın dayanılmaz bir hal almaya başladı derken çoook tatlı bir uykudan uyandığımda tir tir titrediğimi ve karnımda biber gibi yanan bir acı hissettim. O anda anladım ki artık doğum bitmişti, tekrar yarı baygın bir şekilde sedyeyle beni odaya aldılar. İçeride babam ve eşim sevinçle; kız kardeşim ile annem ise ağlamaklı bana bakıyorlardı.

Daha sonra kulağıma dünyanın en güzel sesi geldi. Kızımın sesi, ağlıyordu yatakta beni düz yatırdıkları için sadece sesini duyabiliyordum, annem kucağına aldı ve emzirmek için bana yanaştırdı, "Aman Allah’ım, ne kadar küçük ve güzel bir şey, onu gördüğümde o kadar güzeldi ki, kokusu cennet gibi." Bütün ağrılarımı unutmuştum. Eşim dalga geçmesin diye ağlamamak için kendimi zor tuttum. 1 gece hastanede kaldıktan sonra ertesi gün rahat yürüyüş yaptığım ve ağrımın olmamasından dolayı doktora iyi olduğumu belirterek hastaneden çıkabileceğimi söyledim. Hastaneden çıktık ve evin önüne geldiğimizde eşime; "evden 2 kişi olarak çıktık şimdi 3 kişi olarak dönüyoruz" dedim. O kadar güzel bir duyguydu ki... Kızım şimdi 3,5 aylık büyüdükçe o kadar tatlı oluyor ki sabaha kadar onu uyurken izlemek benim için dünyanın en güzel filmi… Bu arada işime geri döndüm. Şu anda kızıma annem bakıyor, ilk işe başladığımda zorlansam da sonuçta her şey onun için. İyi ki varsın kızım, iyi ki geldin.. Baban ve ben seni çoooook seviyoruz. Her şeyimiz, canımız senin için feda olsun, Allah’ım ömür boyu seninle beraber mutlu ve sağlıklı bir yaşam nasip etsin inşallah. Allah’ım bu en güzel duyguyu yaşamak isteyen, anne olmak isteyen tüm hanım arkadaşlarıma nasip etsin.


Sevgilerle,
(Eylül Su"nun annesi.)
GurbetGuzeli
GurbetGuzeli
Yönetici
Yönetici

Mesaj Sayısı : 6366
BASARI PUANI : 24704
Kayıt tarihi : 23/03/08
Yaş : 48
Nerden : isvicre

http://www.gullerbahcesi.com

Sayfa başına dön Aşağa gitmek

Sayfa başına dön

- Similar topics

 
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz