ANNEBENITEKRAR COCUK YAP

[tatli-hayat]

En çok neyi yakıştırmadım ki kendime?
Aşk acısı çekmeyi mi,yaralanmayi mi,gülüp geçmeyi,
Beceremediğime öfkelenmeyi mi,kendimi sorgulamayi mi?
Belki de,aşkin kisa süreli bir ahenk olduğunu unutup,
Çocuksu bir saflikla,belki dalginlikla,belki de bile bile ladesle,
Zaten aşkin sorumluluğunu üstlenmştim bir şekilde...

Herkezin kafasi karişik artik günümüzde,
Mevsimler bile karişik baksaniza...

Sonbahara inat,hala maviler,penbeler,beyazlar uçuşuyor sokaklarda.
Güneş serin geçen yazin izlerini yok etmek istercesine tenimde ışıldıyor...

Bir mevsimden diğerine tükenirken ömür,nadastaki toprak gibi daha çok,
Ama kesinlikle daha fasla üretebilmek için durmali mi biraz yoksa?
yorgun gönlü biraz tatile mi ğöndermeli acaba?

Aşk ya çilginliktir ya da hiç şey!diyerekGeçirilen ömüre,
o inançlara,adrenelinin tavan yaparak,
Başladiği sevdalara neler oluyor?

Şimdi neresinden tutunmali ki yeniden aşkin?
Neresinden tutunmali ki,avuçlara önce mavi boncuk
birakip sonra da en olmadik yerinden yaralayan hayatin?
Çilginca çarpmasi,gülen gözleri
Tekrar geri getirebilmesi için,umutlarin?
Neresinden???

Anne beni tekrar çocuk yap!

Çocuk yap ki her şeye tekrar çocuksu neşeyle,
Heyecanla bakabileyim,dünyanin kirliliğini,
Ilişkilerin yozlaştiğini görmeden,ne olursa olsun,
Çocuksu rahatliğimla hayatin neresinde,
Tutunacağimi bileyim