Geri: bebek isimleri a-z ye

[GurbetGuzeli]

irem kimselere tavsiye etmedigim bir isim malesef irem diye bahceler var allah ragbet olsun diye öyle bir bahce yaptilarki yalanci cennet o yuzden adi irem baglari oldu.senin anlayacagin gercek cennet adi degil irem

İrem Bağları (Hz Hud as)

Ad kavminin insanları ellerindeki bu imkânları bağ ve bahçeler yapmak için kullandılar. Allah’ın verdiği sonsuz nimetler sayesinde öylesine güzel bağ ve bahçelere sahip oldular ki, dünyada onun eşi ve benzeri yoktu. Şeddat kendisine verilen büyük güç ve kudretle Allah’ın cennetine karşılık dünya cenneti kurmaya kalkışarak, insanları dünya cennetine davet etti. Nihayet aslında yine Allah’ın verdiği nimetlerle, söz de Allah’a karşı büyük bir b ağ oluşturdu. Bu İrem bağları gerçekten görülmeye değer bir güzellikteydi. Bağlar bahçeler ve aralarından akan nehirlerle insanı hem dinlendiriyor hem de cezp ediyordu. Dünya cennetini hayal edenlerin belki de ulaşabilecekleri son nokta olarak görülebilecek güzellikteydi. Bu husus Kur’an-ı kerim de şöyle ifade edilir; “Bilmez misin Rabbin neler yaptı 'Ad (halkın)a, çok sütunlu İrem (halkına), ki bütün o topraklarda bir benzeri inşa edilmemişti?” Fecr 89/ 7-8 Bu insanlar o güne kadar yapılan binaların en büyüklerini ve sağlamlarını yapmışlardı. Sahip oldukları güç ve büyük hazineler kendilerini ölümsüz olarak görmeye kadar götürmüştü. Hiç kimsenin kendilerine güç yetiremeyeceklerini düşünüyorlardı. Şeddat ise bu konuda daha ileri gidiyordu. Bu konuyla ilgili olarak şu olay anlatılır; Ömer bin Hattab (Radıyallahü anh) anlatır: “Habib-i Ekrem ile Kuba Mescidinde nemaz kılmıştık. Siyah sarıklı, beli kılıçlı biri yanında devesiyle salına salına dağdan aşağı indi. Gözümüzün nuru Efendimiz; “Benim gördüğümü siz de görüyor musunuz” diye sordular.
“Resulullah bizden daha iyi görür” dedik. “Abdullah bin Hafaki olması lazım” buyurdular. Nitekim adı geçen sahabe mescide girdi, edeble diz çöküp, selâm verdi. Fahr-i âlem “Allahü teala dilini yalan söylemekten, kötülükten korusun!” dediler ki, bu Hafakiye konuşma izni verildi demekti... — Ya Resulallah, kavmimden arkadaşlarla Hadramut’a müteveccihen yola çıkmıştık. Birdenbire ay ışığı kayboldu, kasvetli karanlık bir dere yatağında kalakaldık. Konaklamak için hazırlıklanıyorduk ki bir karmaşa, gürültü koptu. At kişnemeleri, deve sesleri, kadın feryatları, ağlaşan çocuklar, kulak yırtan çığlıklar... Derken değişik bir ses hepsini bastırdı. “Ey Yemame kafilesi” diyordu, “Vallahi kıyamet yaklaştı! Bütün putların batıl olduğunu ve bütün dinlerin hükümsüz kılındığını bildiren bir Peygamber geldi. O Peygambere muhalefet edenler, bedbaht olur, uyanlar bahtiyar!” Kalabalıktan cesaretlenip, sesin geldiği yere yöneldik. Merakla sorduk “iyi de sen kimsin?” — Ben bir cinim, adım Teklan. — Peki, bu gürültüler? — Onlar da bizdendir. Kureyş kabilesinden gönderilen Peygambere iman ettiler. Meçhul ihtiyar Hafaki devam eder: “Ya Resulallah, sonra sesler kesildi. Sabah olunca yola çıktık, çöle doğru yürümeye başladık. Kervanın arkasından gelen biri vardı ki onun kafileden koptuğunu, hayli gerilerde kaldığını fark ettim. Yol arkadaşlarıma “siz durun, bekleyin” dedim, “ben onu bulup geleyim.” Kılıcımı kuşandım, yedek bineğimi alıp aramaya başladım. Bir müddet sonra karşıma bir pir-i fani çıktı ki, kirpikleri dökülmüş, beli bükülmüştü. Ancak kararlı bir şekilde yeri kazıyordu. Bineğimin ayak seslerini duyunca başını kaldırdı. Ben onunki kadar delici ve tesirli bir bakış hatırlamıyorum. Heybeti karşısında ezildim, içim ürperdi. Derhal Cenab-ı Hakk’a sığındım ve salavat okumaya başladım. Neden sonra kendimi toparladım, “Allahü teâlâ sana merhamet etsin” diye söz aldım, “biz bir grup arkadaşız, yolumuzu şaşırdık. Üstelik bir de kaybımız var. Ya bize yol göster, ya da konaklayacak yer... Hiç olmazsa içecek bir şeyler ver.” O zat hoş bir dille cevapladı: “Benim sizi konaklatacak ne evim ne de çadırım var. İçirecek sütüm, suyum da bulunmaz. Yol soruyorsanız şu yana yürüyün selamete çıkar.” İhtiyar beni celbetti, merakımı yenemeyip sordum, “sahi bu ıssız yerde ne arıyorsun?” — Adım Abd-i Kelâl bin Yegus El-Humeyri’dir, asırlardan beri kavmimden ayrıldım. Bir zamanlar Mazin kabilesinden beşyüz yaşında bir ihtiyarla tanışmıştım. Bana burada Ad kavmine ait bir yeraltı ırmağı olduğunu söyledi. Üçyüz yıldır kazıyorum, henüz suya dair bir iz nişane bulamadım. Ancak emeklerim de zayi olmadı, manalı yazılarla, levhalarla karşılaştım. — Yazılarla mı? — Evet istersen onları gösterebilirim sana. Ya Resulallah Abd-i Kelâl beni daha önce kazdığı dehlizlere soktu. Orada altından bir taht üzerinde sırtüstü yatmış cesed vardı. İki gözünün arasında; “Benim adım Şeddad bin Ad. İrem Bağları ve imad sahibiydim. Bin sene yaşadım. Bin şehir kurdum. Bin kız ve hizmetçiyle yaşadım. Bin kantar altına sahib oldum. Binlerce askerim vardı. Şark ve garb saltanatım altındaydı. Ancak ne dünya bana kaldı, ne de ben dünyada kaldım. Ardımdan gelenler fani lezzetlere aldanmasın” yazılıydı. Ya Resulallah Abd-i Kelâl ardından değişik bir yere soktu ki, gümüşten bir taht üzerinde sırtüstü yatmış bir kadın cesedi vardı. Alnında ibretli bir beyit: “Ben Şeddad bin Ad’ın kız kardeşiyim. Her kim yanıma gelirse, bana ibret nazarıyla baksın.”
Tek ÜmmetSonra Abd-i Kelâl Yegus bir taşı kaldırdı altından bir sahife çıkardı. ‘Oku’ diyerek uzattı. Ya Habiballah orada aynen şu cümleler vardı: “O ay yüzlü Nebi zuhur edince, aziz ve celil olan Allahü tealaya davet eder. O Tihame topraklarından, Mekke’den çıkar, O’na kapalı şeyler açık olur, emrine melikler boyun eğer.” Abd-i Kelâl’in gözleri doldu, hasretle içini çekmeye başladı. Yanımdan ayrılıp gitmek istedi. Eteğinden tutup sordum “görüşüp konuşmamızı nasip eden Allahü teala hakkı için söyle, sen ne yersin, ne içersin?” —Bu ihtiyara şu tepelerin otları yeter. Yorganım yapraktır, döşeğim toprak.
Onunla vedalaşıp ayrıldık. İki sene sonra yolum yine Hadramut taraflarına düştü, aynı yere uğradım. O çorak sahra yemyeşil olmuş, beldeler kurulmuş, ortada berrak sular akıyor. Ahaliye Abd-i Kelâl bin Yegusa’yı sordum. Kabrini gösterdiler. Başucunda bir taş vardı üzerinde “Adn kuyusunu bütün gücümle kazdım. Nihayet ben de İyas gibi, kuyunun dibine ulaştım. Bal gibi tatlı bir su çıkardım. Lakin toprakla uğraşmak beni bitirdi, taşlar arasında kalakaldım.” Ya Resulallah işte gördüklerim bunlardır...” Resulullah Efendimiz gözlerinden inci tanesi gibi yaşlar akmaya başladı. Ağladılar ağladılar ve “Allahü teala Abdi Kelâl bin Yegusa’ya rahmet eylesin. O kıyamet gününde ‘tek bir ümmet’ olarak kalkacaktır” buyurdular. Hani İrem, hani Şeddat? Şeddat, Yemen’deki Ad kavminin hükümdarıdır. Her arzusu yapılınca azar, şirazeden çıkar. Haşa haşa kendini bir şey sanır, boyuna posuna bakmadan “Allah size cennet vaat ediyorsa ben de vaat ediyorum” der, kesenin ağzını açar. Büyük paralar dökerek İrem Bağı adlı bir bahçe yaptırır, içine akla gelebilecek her türlü dünya nimetini koyar. Meyveler, çiçekler, havuzlar, köşkler, cariyeler, zengin sofralar... Hazret-i Hud insanları ısrarla tevhide çağırır, ancak kalabalıklar Şeddat’ın yalanlarına ve sahte cennetine aldanırlar. Ancak günün birinde İrem Bağları hak ile yeksan olur, izi tozu bile kalmaz

[GurbetGuzeli]

İrem Bağlarının Yok Oluş Hikmeti

Birçok şaire ve yazara ilham kaynağı olan İrem’in meşhur bağlarını çeşitli tarihi, dini ve arkeolojik kaynaklarla ele alıp, bunun yok oluş hikmeti üzerinde duracağım. Kuranı kerimde de geçen bu yerleşim birimi hakkında ana bilgileri sunmağa çalışacağım.

Günümüzün Ortadoğu’da Güney Arabistan’a Yemen dolaylarına seyahat eden bir kişinin en sık karşılaşacağı şey, geniş çöl alanları ve ıssız topraklar olacaktır. Şehirlerin ve sonradan ağaçlandırılmış bölgelerin dışında kalan yerlerin çoğu kumlarla kaplıdır. Bu çöller, yüzlerce belki de binlerce yıldır burada bulunmaktadırlar. Bu gün bu şekilde olan topraklar üzerinde Kuranda muhteşem bir yerleşim biriminin olduğu ve bağlık bahçelik güzel yer olarak tanımlanır. Buraya Ad kavmi Nuh tufanından sonra yerleşmiş, bunlara peygamber olarak ta Hz.Lud geldiği bildirilir.

Zamanla bu kavim bu bölgede yerleşip meşhur"İrem Bağları"nı"oluşturdular. Gururlandılar, kibirlendiler. Allah’a isyan edip putlara tapmağa başladılar, Bunun neticesinde ilahi gazap geldi. Kuraklık ve şiddetli kum fırtınası sonlarını hazırladı. Kısaca dini kaynaklarda bu şekilde bize intikal eden olay bu şekildedir.

Yeryüzündeki büyük iklim değişimlerinin bu olayın oluşumunda büyük sonuca yol açtığını iklim bilimciler ifade etmektedirler.. Tarihsel kayıtlar, günümüzde çölleşmiş bulunan bu yerlerin, bir zamanlar oldukça verimli ve yeşil bir toprak olduğunu göstermektedir. Bölgenin büyük bir kısmı, günümüzden birkaç bin yıl öncesine kadar Kuran’da anlatıldığı gibi yeşil alanlarla ve pınarlarla kaplıydı, bölge halkları da bu nimetlerden faydalanıyordu. Ormanlar, bölgenin sert iklimini yumuşatıyor ve yaşamaya daha uygun hale getiriyordu. Çöl yine vardı ancak günümüzdeki kadar geniş bir alan kaplamıyordu. Elde edilen tarihi bulgularda bugün çöl olan bu bölgelerde binlerce yıl önce büyük bir medeniyet yaşıyor bağ ve bahçelerinde tarım yapıyorlardı.

Uydudan çekilen resimlerde "Ramlat at Sab’atayan" isimli bir yerleşim bölgesinde çeşitli sulama kanalları ve baraj kalıntıları bulunmuştur. Bu bölgede 200 bin kişiye yetecek bir su ve tarım havzası vardı. Araştırmayı yürüten arkeologlardan Doe şöyle demişti: "Ma’rib çevresinde bulunan alan o kadar verimliydi ki, bir zamanlar Ma’rib ve Hadramut arasında kalan bölgede çok yüksek verimli bir tarım yapıldığı söylenebilir."

Yunanlı klasik yazar Pliny de yazılarında bu bölgede bulunan verimli topraklardan, sislerle kaplı, ağaçlıklı dağlardan ve kesintisiz uzanan ormanlardan bahsediyordu. Hadramilerin başkenti Sabwah yakınlarında erken döneme ait bazı tapınaklardaki yazıtlarda, bu bölgede hayvanların avlandığından ve bunların kurban edildiklerinden söz ediliyordu. Bütün bunlar, bu bölgede bir zamanlar çöllerin yanı sıra verimli toprakların da geniş bir alan kapladığını gösteriyordu.

Kuran’da geçen kıssada Allah, Ad kavmine Hud peygamberi gönderdiğini bildirmektedir. Ad Kavmi ise Hud peygamberin bu çağrısına uymaz, onun uyarılarına rağmen putperest inanç ve tavırlarından vazgeçmezler. Bunun ardından Allah Ad kavminin yaşadığı yüksek sütunlu İrem şehrini helak eder. Bu şehirden şöyle söz edilir:"Ad kavminde de ibretler vardır. Hani onların üzerine köklerini kesen rüzgârı göndermiştik." (Zâriyât 41) Sadece Kuran’da geçen bu kavimin arkeolojik bulgularına, amatör bir arkeolog olan Nicholos Clapp tarafından bulundu. Bu şehri bulmak için uzun süre uğraşan Clapp, NASA ile orak çalışarak amacına ulaşabildi.

Nicholas Clapp bölgenin uydudan çekilmiş resimlerini kullanarak eski yolların izlerini takip etti ve İrem şehrinin kalıntılarını buldu. Yapılan kazılarda bu şehrin diğer antik şehirlerden farklı olarak her tarafında yüksek sütunların bulunduğu ortaya çıktı.

Acaba burası nasıl çölleşti? Bir bölgenin çölleşmesi için geçerli olan süre, çeşitli araştırmalara konu olmuştur. Bunlardan biri, Smithsonian Enstitüsü’nün Pakistan’da yaptığı araştırmadır. Ortaçağ’da verimli bir arazi olduğu bilinen bir bölgenin günümüzde 6 metrelik bir kum tepesine dönüştüğü görülmüştür. Kumlar, günde 15 cm. kadar kalınlaşabilmekte ve böylece en yüksek yapıları bile zaman içinde yutabilmekte, bunları sanki hiç var olmamış gibi örtebilmektedir. Yemen’de Timna bölgesinde 1950′;li yıllarda başlatılan kazılar sonucu ortaya çıkartılan yapılar, günümüzde tekrar kumlara gömülmüştür. Mısır piramitleri de bir zamanlar tümüyle kumlar altındaydı ve ancak çok uzun süren kazılar sonucunda tekrar yeryüzüne çıkarılmıştır.

Bu kavmin Helâk oluşları bütün insanlığa ibrettir ve hikmetlerle doludur. Güney Arabistan’da yaşamış olan bu kavim, Arabistan yarımadasına ilk yerleşen kavimlerdendir. Verimli toprakları olan bu kavim; otu, suyu ve çeşitli nimetleri bol, bağlık-bahçelik bir yerdi. Yerin üzerinde gürül gürül akan ırmakları, bağları, bahçeleri, sürü sürü davarları; yer altında da, muhtelif su depoları ve köşkleri vardı. Hatta burası, " İrem " adıyla tanınmıştır. Meşhur " İrem Bağları " deyimi buradan gelmiştir. Bu kavmin insanları güçlü-kuvvetli, cüsseli, uzun boylu ve uzun ömürlü idi. Ad kavmi, kayaları yontarak evler yapar, gösterişli binâlar yaparlardı. Bunların içinde bağlar-bahçeler ve güzel havuzlar bulunurdu. Her yer göz kamaştırıcı güzelliklerle doluydu. Bu bölgede yalancı cennet oluşturmuşlardı. Bu gün dahi birçok şiirde geçen meşhur "İrem Bağları" burasıydı.

Ad kavmi, Hz. Nuh Tufanı’ndan sonra putperestliğe dönen ilk kavimdir. Bu kavim, zamanla dünya nimetlerine gark olmaları sebebiyle Allah’tan gafil kaldılar, fitne ve fesat ile dinlerinden uzaklaştılar. Nuh Tufanı’nın dehşet ve hikmetini düşünmeyip iyice dünyaya daldılar. Gelen nimetlerin çokluğuna bakarak aldandılar. Kibre kapıldılar, böbürlendiler. Allah Teâlâ onlar hakkında şöyle buyurur. İlahi nizamıma aykırı hareket ettiler. Kuranda bu olay şöyle belirtilir:"Ad kavmine gelince, yeryüzünde haksız yere büyüklük tasladılar ve: «Bizden daha kuvvetli kim var?» dediler. Onlar, kendilerini yaratan Allah’ın, onlardan daha kuvvetli olduğunu görmediler mi? Onlar, bizim ayetlerimizi inkâr ediyorlardı." (Fussilet, 15)

Onlar, ilâhî istikametten o kadar ayrıldılar ki, Samed, Samur, Sadâ ve Heba adlı putlar edindiler ve onlara tapmağa başladılar. Zâlim ve gaddar oldular. Güçsüzleri, kimsesizleri eziyorlardı. Zavallı kimseleri, yüksek binâların üstüne çıkartır, oradan aşağıya atarlardı. Sonra onun parçalanmış manzarasını seyrederler ve bundan zevk alırlardı. Yani kalpleri, bu kadar katılaşmıştı. Zulüm, akıl almaz derecede artmıştı. Zayıf kabilelere baskınlar yapıp mallarını yağmalarlardı. Lüks ve gösterişte de çok aşırı gitmişlerdi. Allah bu kavme elçi olarak Hz. Hud’u gönderdi O’nun nasihatlerini dinlemediler, azgınlıklarına devam ettiler neticede aşırı bir kuraklık ve amansız fırtınayla cezalandırıldılar.

Peki, bu eski şehrin Kuran’da bahsedilen Ad Kavmi’nin şehri olduğunu kanıtlayan şey neydi?

Yıkıntılar ilk olarak ortaya çıkarıldığı andan itibaren bu yıkık şehrin Kuran’da bahsedilen Ad Kavmi ve İrem’in sütunları olduğu anlaşılmıştı. Zira kazılarda ortaya çıkartılan yapılar arasında, Kuran’da varlığına dikkat çekilen uzun sütunlar yer alıyordu. Kazıyı yürüten araştırma ekibinden Dr. Zarins de, bu şehri diğer arkeolojik bulgulardan ayıran şeyin yüksek sütunlar olduğunu ve dolayısıyla bu şehrin Kuran’da bahsi geçen Ad Kavmi’nin kenti İrem olduğunu söylüyordu. Kuran’da, İrem’den şöyle söz ediliyordu: "Rabbinin Ad (kavmin)e ne yaptığını görmedin mi? ‘Yüksek sütunlar’ sahibi İrem’e? Ki şehirler içinde onun bir benzeri yaratılmış değildi. (Fecr Suresi, 6–8)" Ad kavminin yaşadığı yer olan Yemen dünyanın ilk gökdelenlerinin inşa edildiği ülke. Yemen’de Sibam-Hadramut bölgesindeki gökdelenler Çölün Manhattan’ı olarak adlandırılıyor. Gökdelenler, Ad kavminin ve onun devamı olduğu varsayılan Hadramilerin eseri. Günümüzde de yöre halkı aynı inşaat teknikleriyle kerpiçten ev yapmaya devam ediyorlar. Bu gün UNESCO tarafından dünya mirasına alınan Yemenin Başkenti Sanaa şehrinde karmaşık bir çamur mimarisine sahip olan bu evlerin yanı sıra balçıktan inşa edilmiş 6–7 katlı yapılara rastlamak mümkün. Pencereleri olağanüstü vitray ve renkli camlarla bezenmiş binalar, Şibam ve Hadramut’ta yerini 10–12 katlı kerpiç gökdelenlere bırakır. Yüzyıllardır dimdik ayakta duran bu dünyanın ilk gökdelenleri, Batı’daki çelik konstrüksiyonlu yapılarla alay edercesine, çölün orta yerinde dimdik ayakta durmaktadır.

Kuranın surelerinde Ad kavminden bahseden çeşitli sureler vardır. Ad Kavmi’nden bahseden diğer bir sure ise Şuara Suresi’dir. Bu surede Ad Kavmi’nin bazı özelliklerine dikkat çekilir. Buna göre Ad, "yüksek yerlere anıtlar inşa etmekte" ve "ölümsüz kılınmak umuduyla sanat yapıları edinmekte" olan bir kavimdir. Ayrıca bozgunculuk yapıp, zorbaca davranmaktadır. Hz. Hud, kavmini uyardığında ise, onun sözlerini "geçmiştekilerin geleneksel tutumu" olarak yorumlarlar. Başlarına bir şey gelmeyeceğinden de son derece emindirler:

Ad kavmi Hz. Hud’a inanmadı, yalanladı. Hani onlara kardeşleri Hud: ‘Sakınmaz mısınız?’ demişti. ‘Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim. Artık Allah’tan korkup-sakının ve bana itaat edin. Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim yalnızca âlemlerin Rabbine aittir. Siz, her yüksekçe yere bir anıt inşa edip (yararsız bir şeyle) oyalanıp eğleniyor musunuz? Ölümsüz kılınmak umuduyla sanat yapıları mı ediniyorsunuz? Tutup yakaladığınız zaman da zorbalar gibi mi yakalıyorsunuz? Artık Allah’tan korkup-sakının ve bana itaat edin. Bildiğiniz şeylerle size yardım edenden korkup-sakının. Size hayvanlar, çocuklar (vererek) yardım etti. Bahçeler ve pınarlar da. Doğrusu, ben sizin için büyük bir günün azabından korkuyorum.’ Dediler ki: ‘Bizim için fark etmez; öğüt versen de, öğüt verenlerden olmasan da. Bu, geçmiştekilerin ‘geleneksel tutumundan başkası değildir. Ve biz azap görecek de değiliz.’ Böylelikle onu yalanladılar, Biz de onları yıkıma uğrattık. Gerçekten, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler. Ve şüphesiz, senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir. (Şuara Suresi, 123–140)

Kuran’da 1400 yıl önce haber verilen Ad kavmi, günümüzün teknolojik imkânları ile bir Kuran mucizesi olarak ortaya çıkmıştır. Görüldüğü gibi Kuran’da geçmişle ilgili verilen bilgilerin tarihsel bilgiler ve arkeolojik buluntularla paralellik arz etmesi, böylesine bir mutabakat içinde olması, Kuran’ın Allah Kelamı olduğunun ayrı birer delilidir.

Tarihi, dini ve arkeolojik kaynaklarla varlığı kesin olan "İrem Bağları" her türlü güzelliğiyle göz kamaştırıcı olmasına rağmen şiddetli kum fırtınasıyla yok olmuştur. Bu yok oluşun ana nedenlerinin hikmetini şöyle ifade edebiliriz.

1.Kendilerine gönderilen elçinin uyarılarına dikkat etmeyip, ona hakaret etmeleri, örneğin Hz. Hud’u beyinsizlik ve sapıklıkla itham etmek gibi.

2. Kendilerinin güçlü kuvvetli olduklarını söyleyip, Hz. Hud tarafından gelebilecek bir zararın olamayacağını ileri sürmeleri, kendilerine aşırı güvenmeleri gücün kendilerinde değil onları yaratanda olduğunun gösterilmesi.

3. Ahreti inkâr etmeleri ve hayatın sadece dünya hayatından ibaret olduğunu ileri sürmeleri, dünyaya aşırı bağımlığın sonucu,

4. Atalar dinine bağlılık, körü körüne batıl inançta olmalarının acı sonucu,

5. Dünyada zaman zaman oluşan büyük iklim değişikliklerinin önceden ılıman iklim olan bir bölgenin kurak (Çöl) iklimine dönüşmesini göstermesi,

6. Adaletten ayrılan zulüm yapan bir kavmin sonunun hazin olduğunu göstermesi,

7. Binlerce yıl öncesinde bile insanların ne kadar muhkem kaleler ve saraylar yaptıklarını göstermesi açısından önemli tarihi değerinin bulunması,
Kısaca İrem bağlarının yok oluşundaki hikmetlerin düşünülmesi gerektiğine inanmaktayız. Günümüzden binlerce yıl önce Ortadoğu’nun içinde oluşan bu olay bizlere birçok hikmetin olduğunu içermektedir. En doğrusunu âlemleri yoktan var eden bilir.

[alemsin_valla_ya_sen]

baklavam benim tanidigim kadin da yozgatli ismi altin olan:))