ceren cengizin dogum hikayesi

[GurbetGuzeli]

Eşimle 16.04.2005 yılında evlendik. İlk 3 sene çocuk istememiştik.Daha sonra bir çocuğumuzun olmasını istedik.Korunmamaya başlamıştım.5 ay sonra ben hamile kalmışım.Fakat hamileliğimin hiçbir şeklide bir belirtisi olmamıştı.Normal bir şekilde reglm oluyordum.Mide bulantım baş dönmem vs bir belirti olmamıştı.Hamileliğimin 2. ayı geçmiş ben hala farkında olamamıştım.2,5 aylık olduğunda ise bende mide bulantıları parfüm kokularına karşı bir tiksinti başlamıştı ki ben galiba hamileyim diye düşünmüştüm.Ve o gün işyerimden izin alıp eşime haber vermeden hastaneye gidip kan testi yaptırmak istedim.Hastanenin sistemi çalışmıyordu bana beklemem gerektiğini söylemişlerdi.Ama ben bekleyemezdim çünkü sadece 1 saat izin alabilmiştim.Daha sonra işyerime yakın bir hastaneyi tercih etmeye karar verdim.Orada da aşırı bir yoğunluk vardı bir sonuca ulaşamadım.İşyerinden izin aldığım süreyi oldukça aşmıştım.En son bir eczaneye gidip bir test almaya karar verdim.Eczaneye uğrayıp testi aldım ve işyerine geldim.İş yerinde yaparım diyordum ki o gün öyle bir iş yoğunluğu vardiki testi yapmak nasip olmadı.Akşam eve geldim ve eşim arkadaşlara gidiceğimizi hazırlanmam gerektiğini söylemişti.Ve ben hala testi yapmamıştım.Belki yapmamak için neden arıyordum sürekli ya negatif çıkarsa hayal kırıklığına uğrarsam hep kafamda böle bir kuşku vardı.En son arkadaşlara gittik.Ve arkadaşımla konuyu paylaştım.O da bana baya bir cesaret verdi ve ben akşam 22.00 da yaptım testi.Beklemek öldürmüştü beni acayip bir şekilde heyecan kalbim güp güp atıyordu.Ve süre dolmuştu ki bir baktık pozitif o an sanki bütün dünyalar benimdi ayaklarım yere basmıyordu.Havalarda uçuyordum.Eşimi yanıma çağırdım ve ben hamileyim dedim.Eşim şoktaydı birbirimize sarıldık ama hala yalan gibi geliyordu bize.

Daha sonra bir hastaneye gidip kan testi yaptırmaya karar verdik. İdrar testi genelde yanılma payı yüksekti.Kan testi %100 doğru çıkar diye düşündük.Saat 23.00 da hastaneye gittik ve biz hamilelik testi yaptırmak istiyoruz demiştik.Hemşire bize gülümseyerek; “Bu saatte ilk defa bir çift hamilelik testi yaptırmak için geliyor.Sabaha kadar sabredemediniz mi?” demişti. Biz de, “Duramadık sabaha kadar, dayanamazdık.” dedik ve benden kan aldılar.1 saat sonra sonucu verebiliriz demişlerdi. Biz heyecanla tekrar beklemeye konulduk.İnşallah yanılmamışızdır dedik ve beklemeye konulduk.Saatler geçmek bilmiyordu sanki.Hemşire sonunda seslendi ve sonuçlarınız çıktı dedi.Ben eşime “sen git ben dayanamayacağım” dedim.Ve eşim sonuçları almak için laboratuara indi.Sonuçlar pozitifti.Ben hamileydim.Sonuçlarda ikinci şoku yaşadık.Biz daha yeni hamile kaldığımı düşünürken bebeğin 8,5 haftalık olduğunu öğrendik.O anki duygularımız gerçekten anlatılamaz sadece yaşanır ikinci bir sürprizle sevincimiz ikiye katlanmıştı.

Sabahına doktordan randevu aldık bebeğin durumunu öğrenmek için sabahına doktora çıktım.Ultrasyona girdim ve bizim küçücük bir şey beklediğimiz bebeğim 2,5 aylık olmuş artık el ve ayak parmakları gelişmeye başlamıştı.Fakat küçük bir tehlike vardı bebeğimin kesesinin 6 santim uzağında bir kanama gözüküyordu.Düşük tehlikesi yaşıyordum.O an bütün sevinçlerimizin yerini korkular sarmıştı.Sürekli Allah’ıma dua ettim Allah’ım bebeğimizi bize bağışla diye ve Allah dualarımı kabul etti.Bebeğime hiçbir şey olmadı.Hamileliğimin devamında çok sağlıklı bir şekilde besleniyordum.Hep bebeğimi düşünüyordum.Bebeğim çok sağlıklı bir şekilde büyümeye devam ediyordu.Bir yandan da çalışmaya iş hayatıma devam ediyordum.6.ayına girdiğimde artık yavaş yavaş ağırlaşmaya başlamıştım.Evimle işimin arası 1,5 saat sürüyordu.Artık bu yolculuk beni fazlasıyla yormaya başlamıştı ki bir sabah evden işe gitmek için yola çıkmıştım.İşyerime çok az bir mesafe kala karnım biraz ağrımaya başlamıştı ben geçer galiba otobüste baya bir sarsıldım diye düşünüyorum.İşyerime geldim ve sanki bir ıslaklık hissetmiştim çamaşırımda kontrol etmek için lavaboya indiğimde bir kurşun kalem noktası kadar bir kanama görmüştüm.Telaşlandım ve hemen eşime haber verdim.Eşim hemen geldi ve hastaneye gittik.”Rahim bir iki cm açılamaya başladı erken doğum riski yaşıyorsun” dediler ve o onda bitmiş gibiydim.Bebeğim daha küçücüktü doğarsa belirli bir süre kuvözde kalacaktı doğar doğmaz onu hemen göremeeyecektim.Doktor, “merak etme bunlar olmayacak. Sen telaş etme” dedi. Bana bir ilaç verdi ve hemen izne ayrılmam gerektiğini söyledi. Ben o zamandan sonra izne ayrıldım 1 ay boyunca sürekli yattım bir daha karnımda falan ağrı kalmamıştı.1 ay sonra kontrole gittiğimde erken doğum riskini atlattığımı doktorum söyledi.Artık son aylar yaklaşıyordu.Her ay düzenli doktora gittiğimde bebeğimin sağlık durumunun iyi olduğunu bir problem olmadığı öğrendiğimde çok mutlu oluyordum.Doğuma 3 hafta kala doktora gitmiştim.Bebeğimin kilosu 3.750 olmuştu.Doktorum, sezaryen yapabileceğimi bebeği 10 gün önce almaları gerektiğini söyledi. “Bebek doğuma kadar 4.00 kg olur bu da normal doğum için riskli bir kg… O yüzden sezaryen yapman gerekli” dedi ve doğum tarihim belli olmuştu. Heyecan 3 hafta öncesinden başlamıştı.Sürekli bebeğime kavuşacağım günü bekliyordum.Doğuma bir gün kala hiç uyumamıştım.

Vee 07/05/2009 da sabah 8’de hazırlandık 08.30 da hastanedeydik.Hemşireler bebeğimin kıyafetlerini hazırlamam gerektiğini birazdan ameliyathaneye alacaklarını söylediler.Eşim ve annem yanımdaydı son bir kez onlarla öpüştük.Ben çağrılıyordum. Hemşire geldi ve biz ameliyathaneye doğru ilerledik.Yeşil önlüğümü giydim.Doğuma hazırdım artık kızıma kavuşmak için dakikalar vardı.Sıra bendeydi hemşire geldi ameliyathaneye girdik ve 09,15’te ameliyattaydım. Kızımı 5 dk içerisinde çıkarmışlar. Bende 45dk sonra ameliyattan çıkmıştım.Odama götürdüler ve yatakta gözümü açtığımda minik prensesim yanımda duruyordu.Onu gördüğüm andan itibaren tek dileğim Allah’ın çocuk isteyen herkese bu mutluluğu yaşatması oldu.Gerçekten annelik sadece yaşanır anlatılamaz. Cerencim ben ve baban seni çok seviyoruz, Prensesimiz. Allah’ım bütün evlatları benim evladımı da analı babalı büyütmeyi nasip etsin.

Sevgilerle
Ceren Cengizin Annesi :))))